Not known Facts About piękny wiersz o morzu

Not known Facts About piękny wiersz o morzu

Blog Article

Poszukujemy odpowiedzi na szereg pytań dotyczących ludzkiej kondycji i miejsca w otaczającym świecie przyrody. W zaciszu domowym karty poezji przenoszą nasze myśli na archipelag piętrzących się gór. Możemy smakować ich bezkresu w literackim wydaniu, a także próbować zachwycać się nimi, nawet jeśli sami nie odwiedziliśmy nigdy terenów górskich. Wiersze o górach przywołują też wspomnienia własnych minionych wypraw, które z pewnością na zawsze pozostają w sercu i pamięci.

Poeci i Morze to zbiór kilkunastu wierszy, na który natrafiłem kiedyś przypadkiem. Ciekawy byłem jak wypadną, bo przy takiej ilości i różnych autorów mogło okazać się, że jednak otrzymam kilka fajnych, a resztę takich sobie. Taka obawa ciągle mnie nurtowała przy wyborze zbioru. Jednak przyznaje, że autorzy stanęli na wysokości zadania i dostałem fajne wiersze o tematyce morskiej. W nich zawarte została nie tylko miłość do morza i żyjących w głębinach stworzeń, ale również znalazłem opisy plaż, pływających statków, marynarzy mierzącymi się z oceanami i morzami, zahaczające o legendy jak o Latającym Holendrze, pojawiały się motywy syren i wojenne. Różnorodność jest plusem wybranych do tej antologii poezji o morzu utworów. Nieraz napisane dawniejszym językiem i współczesnym. Mimo tego nie przeszkadzało mi czerpać przyjemności z obcowaniem z nimi.

przez Dziewczę pierwiosnki zbierało, Wesołe piosnki śpiewało, A głos jej płynął po rosie, W dalekim ginął rozgłosie. Śpiewała o młodym maju, Co się przechadza po gaju; Jak zima przed nim ucieka, A on jej grozi z daleka, Rozrzuca jasność i kwiecie I tak króluje na świecie. Śpiewała o tej młodzieży, Co się dziś bawi w żołnierzy; … Przeczytaj wiersz

51. „Poczułam rozległość i głębię oceanu okrywającego cały ziemski glob, od czasów, gdy miliardy lat temu zrodziło się w nim życie, poprzez wszystkie przemijające egzystencje i śmierci, niekończące się fale pływającej rozkoszy i ciche straty wspaniałych stworzeń z płetwami i łuskami, mackami i skrzydłami, kolorowych i przezroczystych, małych i ogromnych, przychodzących i odchodzących. Ocean widział już wszystko.” Sally Andrews

100. „Tylko Bóg wszechmogący i naukowe badania mogą ustrzec nas przed związanymi z morzem zagrożeniami.” – John Warner

ninety seven. „Jam umiłował ciebie, oceanie! I szczytem uciech w mej młodości lecie było jak bąbel płynąć w twej pianie! Od dzieckam przywykł do twych fal! Na grzbiecie twoim spoczywać to rozkosz! Zamiecie burz twych jam kochał, chociaż wnętrze człeka przejmują grozą.” – Lord Byron

Rad bym duszę mą ocucił; Ach, i z serca czy z pamięci Coś wysnował i zanucił Jakoś rzewnie czy miłośnie I wesoło czy żałośnie, Coś a bracie czy o bitwie, O Koronie czy o Litwie?… „Gadu, … Przeczytaj wiersz

Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze, Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze,   Już żegnamy deszczowy Liverpool, w beczkach skocznie się przelewa rum, jak szczęśliwie wrócimy tu z rejsu, to na Kubie będzie bejbi bum..   Płyńmy chłopcy w tą stronę, gdzie Kuba, nasz kapitan dobrze wie gdzie. Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze, Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze,  

Morze kiwało i zachwycało się od eonów i było potężną, nieuniknioną obecnością w poezji od jej starożytnych początków, w „ Iliadzie ” i „ Odysei ” Homera po dzień dzisiejszy.

Słynna elegia Walta Whitmana dla zamordowanego prezydenta Abrahama Lincolna (1865) zawiera całą swoją żałobę w metaforach marynarzy i żaglowców – Lincoln jest kapitanem, Stany Zjednoczone Ameryki są jego statkiem, a jej straszna podróż to właśnie zakończona wojna domowa w „O Kapitanie! Mój kapitan!" To niezwykle konwencjonalny wiersz dla Whitmana.

W swoich utworach i korespondujących z nimi „wypowiedziach” współautorzy tego tomu (wśród nich także ci uważani za marynistów) dokumentują zaskakującą prawdę – poeta nie pisze na temat morza, ale morzem na temat piękny wiersz o morzu siebie i swojego indywidualnego świata.

przez Lipo zielona, drzewo ojczyste Co na mnie kwiaty strząsasz złociste, I cień daleki rzucasz do koła — Drzewo rodzinne, ozdobo sioła: Twoich gałęzi mnogie ramiona Jako słowiańskie nasze plemiona,   W jednym pniu silnym w ziemi się łączą, Jeden kwiat sypią i miody sączą. Gdy Niemiec z ciebie skórę obdziera, Gdy cię waragska rąbie siekiera, … Przeczytaj wiersz

Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.

10. „Jesteśmy związani z morzem. I gdy wracamy do morza, aby po nim żeglować albo na nie patrzeć – wracamy tam skąd pochodzimy…” John File. Kennedy